Χάρτης - Ντεπόκ (Kota Depok)

Το Ντεπόκ (Depok, σουνδ. ᮓᮦᮕᮧᮊ᮪) είναι πόλη στην Επαρχία Δυτικής Ιάβας της Ινδονησίας, εντός της μητροπολιτικής εποχής της Τζακάρτα. Η έκτασή της είναι 200,29 τετραγωνικά χιλιόμετρα και σε αυτή είναι συσσωρευμένος πληθυσμός που αυξήθηκε από 1.738.600 κατοίκους στην απογραφή του 2010 σε 2.056.400 κατοίκους στην απογραφή του 2020, με αποτέλεσμα πυκνότητα πληθυσμού 10.267 κατοίκους ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο. Είναι η όγδοη μεγαλύτερη σε πληθυσμό πόλη ολόκληρης της Ινδονησίας.

Η λέξη Depok φαίνεται ότι προήλθε από τα αρχικά των λέξεων De Eerste Protestantse Organisatie van Christenen (= «Πρώτη Προτεσταντική Χριστιανική Οργάνωση»). Υπάρχει επίσης η άποψη ότι η λέξη προέρχεται από τη σουνδική λέξη για το ερημητήριο.

Στις 18 Μαΐου 1696 ένας πρώην υπάλληλος της Ολλανδικής Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών, ο Cornelis Chastelein, αγόρασε έκταση 12.440 στρεμμάτων στην περιοχή, το 6,2% της εκτάσεως του σημερινού Ντεπόκ. Εκτός από το να καλλιεργεί τη γη με τη βοήθεια των ιθαγενών, ο Chastelein ασχολήθηκε και με την ιεραποστολή, κηρύσσοντάς τους τον Χριστιανισμό. `Ιδρυσε έτσι μια τοπική χριστιανική κοινότητα, την De Eerste Protestante Organisatie van Christenen (DEPOC). Παρά το ότι η σουνδική ονομασία Depok = ερημητήριο υπήρχε ήδη πριν από το 1696, ορισμένοι πιστεύουν η προέλευση της σημερινής ονομασίας για την πόλη ήταν το αρκτικόλεξο. Σήμερα η πλειονότητα του πληθυσμού της είναι Μουσουλμάνοι, εκτός από την πλειονότητα των μελών των αρχικών οικογενειών.

Πριν πεθάνει στις 28 Ιουνίου 1714, ο Chastelein είχε συντάξει διαθήκη με την οποία απελευθέρωνε όλες τις οικογένειες δουλοπαροίκων του Ντεπόκ και τους παραχωρούσε αγροτεμάχια από τη γη του, μετατρέποντάς τους έτσι σε κτηματίες. Αυτό έγινε το ίδιο έτος για 12 οικογένειες δουλοπαροίκων. Οι απελεύθεροι αναφέρονται και ως μάρντικερ (η λέξη Merdeka σημαίνει «ελευθερία» στην ινδονησιακή γλώσσα). Η 28η Ιουνίου εορτάζεται ως Depokse Daag (= «Ημέρα του Ντεπόκ») από τους απογόνους των οικογενειών αυτών, οι οποίοι στις 28 Ιουνίου 2014, εορτάζοντας τα 300 έτη από την απελευθέρωσή τους, εγκαινίασαν ένα μνημείο ύψους τριών μέτρων στην πρώην γη του απελευθερωτή τους. Το μνημείο αυτό απαγορεύθηκε από την κυβέρνηση, καθώς αναφερόταν στην ολλανδική αποικιοκρατία.

Απόγονοι των οικογενειών των απελεύθερων ζουν ακόμα στην Ινδονησία, την Ολλανδία, τη Νορβηγία, τον Καναδά και τις ΗΠΑ.

Το 1871 η αποικιακή κυβέρνηση παρεχώρησε στο Ντεπόκ ένα ειδικό καθεστώς αυτονομίας, με τη δική του διακυβέρνηση. Το καθεστώς αυτό καταργήθηκε μετά το 1952, χρόνια μετά την ανεξαρτητοποίηση της Ινδονησίας. Προηγουμένως, κατά τον ινδονησιακό πόλεμο της αναξαρτησίας το 1945, μεγάλο μέρος του Ντεπόκ καταστράφηκε και πολλοί από τους κατοίκους του σκοτώθηκαν. Τότε έφυγαν πολλές από τις αρχικές οικογένειες και ζουν μέχρι σήμερα στην Ολλανδία, ως μέρος της εκεί ινδονησιακής κοινότητας.

Τον Μάρτιο του 1982 το Ντεπόκ εντάχθηκε στο kabupaten (νομό) Μπογκόρ και στις 20 Απριλίου 1999 η πόλη ενώθηκε διοικητικώς με μερικά γειτονικά διαμερίσματα του Μπογκόρ σχηματίζοντας την «αυτόνομη πόλη του Ντεπόκ», ανεξάρτητη της νομαρχίας Μπογκόρ με την έκταση των 200,29 km2. Η 20ή Απριλίου θεωρείται έτσι συμβατικά ως η ημέρα ιδρύσεως του Ντεπόκ. Δήμαρχος τότε ήταν ο Μπαντρούλ Καμάλ, ενώ σημερινός (2021) δήμαρχος είναι ο Μοχαμάντ Ιντρίς.